Saint-Pierre: wycieczka piesza z lokalnym przewodnikiem

Przejdziemy się po centrum Saint-Pierre, zobaczymy pomniki, kościół, latarnię morską i port.
Witaj w Saint-Pierre i Miquelon – ostatnim francuskim terytorium w Ameryce Północnej. Przez wieki los tych wysp był związany ze zmieniającymi się losami Francji i Wielkiej Brytanii, odzwierciedlając wojny, rewolucje i imperia po obu stronach Atlantyku.

Zaczniemy wycieczkę przed kościołem Saint-Pierre i zagłębimy się w wiele tematów, od eksploracji, przez kolonizację, wojny i prohibicję.

Wyspy, leżące na południe od Nowej Funlandii, pojawiły się na jednych z najwcześniejszych map Nowego Świata. Około 1500 roku portugalscy i hiszpańscy odkrywcy nanieśli je na mapy pod różnymi nazwami. W 1536 roku Jacques Cartier po raz pierwszy wspominał o Saint-Pierre, znanym już europejskim rybakom, którzy przybyli tu dla bogatych ławic dorsza. Pod koniec XVII wieku Saint-Pierre stał się sezonową bazą dla rybaków z Saint-Malo i Granville, a Baskowie z Saint-Jean-de-Luz korzystali z Miquelon. Każdego lata setki ludzi przyjeżdżało, żeby suszyć dorsze wzdłuż wybrzeża, tworząc tętniącą życiem społeczność, która żyła w rytmie morza.

Życie tutaj nigdy nie było łatwe. Angielskie najazdy, surowe zimy i spory o łowiska były na porządku dziennym. Traktat z Utrechtu z 1713 roku zmusił Francję do opuszczenia Nowej Funlandii, a Saint-Pierre na krótko stał się brytyjską placówką. Pięćdziesiąt lat później, w 1763 roku, traktat paryski przywrócił wyspy Francji jako schronienie dla francuskich rybaków, ale podczas rewolucji amerykańskiej siły brytyjskie ponownie zniszczyły osady.

Traktat wersalski z 1783 roku przywrócił wyspy Francji, ale kraj wkrótce pogrążył się w kryzysie finansowym i rewolucji. W 1793 roku wojna z Wielką Brytanią przyniosła kolejną inwazję; ludność została deportowana, a Saint-Pierre leżało w gruzach. Wyspy wróciły do Francji na stałe dopiero po ostatecznej klęsce Napoleona w 1815 roku, a osadnicy wrócili rok później.

W XIX wieku Saint-Pierre rozwinął się w kwitnący port i stał się jedną z najważniejszych francuskich baz rybackich. Rozwinął się handel z Francją, Hiszpanią i Stanami Zjednoczonymi. Jednak napięcia z Nową Fundlandią często wybuchały z powodu praw połowowych, prowadząc do konfliktów politycznych i gospodarczych, które trwały przez stulecie.

Do 1900 roku cła i słabe sezony połowowe osłabiły lokalną gospodarkę. Potem, w czasach amerykańskiej prohibicji (1919–1933), Saint-Pierre nagle rozkwitło. Przemytnicy rumu używali wysp jako magazynu alkoholu w drodze do USA. „Lata prohibicji” przyniosły niespotykany dotąd dobrobyt – aż do końca zakazu, kiedy gospodarka znów się załamała.

W czasie II wojny światowej wyspy na krótko znalazły się pod panowaniem Francji Vichy, zanim w 1941 roku zostały wyzwolone przez Wolną Francuską Marynarkę Wojenną – symboliczne zwycięstwo generała de Gaulle'a. Po wojnie rybołówstwo zmodernizowano, ale spory z Kanadą o granice połowów trwały nadal. W 1992 roku międzynarodowy trybunał przyznał Francji niewielką strefę ekonomiczną i wąski korytarz morski.

Aby zagwarantować dostępność wycieczki / aktywności zarezerwuj tak szybko, jak to możliwe. Wczesna rezerwacja jest szczególnie warta rozważenia, jeśli planujesz podróż w szczycie sezonu, np. w święta, weekendy lub latem.

Wycieczka ta może zostać odwołana bez ponoszenia żadnych kosztów przed upływem 24 godzin przed rozpoczęciem podróży. Jeśli anulujesz to po 24 godzin lub nie pojawisz się na wycieczce, nadal będziesz obciążony pełną opłatą za aktywność. Spóźnienie na odbiory lub wycieczkę będzie uważane za nie pojawienie się.